Ayşe Öner Hamile Rehberlik Hizmetleri
İlgili Yazılar
Ahhhhhhhh. Ne siz sorun ne ben anlatayım. Hamile olduğumu öğrendikten sonra 14 hafta boyunca en çok bu konuyu düşündük. Nasıl söylesek? Nereden başlasak? Ne yalan söyleyeyim daha önceleri bunu düşünen ikinciye gebe arkadaşlarıma güler, -Ya ne var bunda bu kadar abartılacak, bak evladım senin bir yoldaşın, bir arkadaşın bir kardeşin olacak diye ağzından birden çıkıversin derdim. Derdim de işte o öyle olmuyormuş. Şimdi böyle söylediğimde bana enterasan bakışlar fırlatan arkadaşlarımın bakışlarındaki o esrarengiz gizemin altında neler yattığını anlayabiliyorum. 🙂
Öncelikle ezbere hareket etmedik. Ben çocuğun olduğu hiçbir konuda; özellikle ileride travmaya neden olabilecek durumlarda mutlaka bir uzmana danışılması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü aslında biz ebeveynlerin yanlış davranışları sonucu çocuklarımızın psikolojisi bozuluyor ve sonra çocuğu kolundan tutup soluğu doktorda alıyoruz. Kendi bozduğumuzu, kendimiz onarmak için uğraşıyoruz. Bu çok daha zor tabii! En güzeli herşeyin başında kendimiz nasıl davranalımı öğrenmek. Mutlaka uzmanından!
Biz de öyle yaptık ,Uzman Klinik Psikoloğumuz Burcu Gençer’e aklımıza takılanları ilettik.
Tabii her yaş grubunun anlatma şekli farklıdır. Biz 3 yaşın anlayacağı bir dilde anlatmaya çalıştık.Burcu Hanım’ın önerileri ile harmanlanan bir kardeş anlatma hikayesi :
- Öncelikle çocuğa kardeş değil de sanki düşman gelecek gibi 3 yaşındaki çocuğu kıskançlığa sürüklemeye çalışan biricik dostlarımızı sıkı sıkı tembihledik. -Biliyor musun Mira, kardeşin senin kıyafetlerini giyecek, oyuncaklarını oynayacak v.b gibi cümleleri lütfen kurmayalım!
- Söylemek için acele etmedik. Hamilelik uzun bir süreç neticede! 9 ay… Bu 3 yaşındaki bir çocuğun anlayacağı ya da sizin anlatabileceğiniz bir süreç değil. Ama çevrenin bizden önce söylemek için can attığını düşünürsek fazla da uzatamadık.
- 14. hafta doktora kontrole giderken , sanki normal herhangi bir durummuş gibi ucundan söyledik. Tabii 14. haftaya kadar kızımızı ufak ufak hazırladık.
- İki çocuğu olan arkadaşlarımızla daha çok vakit geçirdik.
- İnsanın kardeşi olması ile ilgili yanında güzel cümleler kurduk.
- Doktora giderken söylediğimiz için, gittiğimizde görmek isteyip istemeyeceğini sorduk, merak ettiği için kabul etti. İlk tepkisi -Anne kardeşim neden denizde yüzüyo oldu 🙂
- Sonraki süreçlerde de yanında kardeşi olacağı hakkında onu zorlayan, cevap gerektirecek sorular zinciri kurmadık, kurdurtmadık 🙂
- Karnım artık daha belirgin olduğu için bazen ne zaman gelecek gibi sorular soruyor. Bazen -Anne sıkılıyorum, kardeşim gelsin diyor 🙂 O zaman da resimler çiziyoruz; şimdi kardeşin bu kadar, biraz daha büyüyünce bu kadar olacak, ancak bu kadar büyük olunca yanımıza gelebilir gibi.
- İsim belirleme oyunu oynuyoruz ve Mira’yı da dahil ediyoruz bu oyuna. Ama o ısrarla hiçbir ismi beğenmiyor ve -onun adı kardeş diyor 🙂
Şimdilik herşey yolunda çok şükür. Ama dünyaya gelince bizi hangi maceralar bekliyor?
Siz de konu hakkındaki tecrübe ve önerilerinizi yazın lütfen :[email protected]
Sevgiler.
